نتیجه ی انتخابات به نفع آقای ناطق نوری رقم خورد. فردای آن روز منزل آقای ناطق بودم. ایشان عازم حج بود. پیشنهاد دادم تلفنی از آقای دکتر احمدی حلالیت بطلبد و خسته نباشید بگوید؛ قبول کرد؛ شماره را گرفتم و بعد از احوالپرسی گوشی را به آقای ناطق دادم؛ سکانس باصفایی اتفاق افتاد؛ گفتگویی سرشار از دوستی و محبت و اظهار ارادت به یکدیگر. هیچ کدورتی باقی نماند و هر کدام دنبال مسؤولیت و تکلیف خود رفتند.
نمی دانم چرا امروز این کارها سخت شده است. توقع اخلاق، تواضع و گذشت از حاکمان بیشتر است تا عوام الناس! در حالی که در فضای سیاسی کشور بر عکس شده است!
آقای دکتر احمدی، هم عالم است و هم زاهد. در مدتی که در دبیرخانه شورا (سال های پایانی دهه٦٠) حضور داشتم، معمولاً نهار ايشان نان و سبزی و پنیر بود.
عکس مربوط به بازدید آقای ناطق نوری از کارخانه شهید باقری است.
